کفش اسپرت مردانه خارجی علاوه بر این از پاها در برابر سرما و کثیفی و همچنین کف و کلاهک های بلند پنجه در برابر سایش محافظت می کند. آنها احتمالاً به عنوان نماد وضعیت نیز عمل می کردند.
به موازات این مدها، همیشه کفش های پهن وجود داشت که احتمالاً برای کار استفاده می شد و تنها در قرن شانزدهم مدرن شد.
این کفش‌های شیپوری، پوزه اردک، پوزه گاوی یا پنجه خرس با کلاهک‌های نوک انگشتی پهن و کوتاه خود، انحراف آشکاری از مد کفش قبلی را نشان می‌دهند. این کفش ها نیز به صورت جوشی تولید می شدند .
اطلاعات نسبتا کمی در مورد کفش های جمعیت فقیرتر و روستایی قرون وسطی وجود دارد. با این حال، این تز غالباً مبنی بر اینکه کشاورزان با پای برهنه یا با پاپوش ساده کار می کردند، قابل قبول نیست.
از یک طرف، در کفش های بزرگ مجتمع هایی را در شلزویگ ، لندن و یورک پیدا کنیدجفت های بسیاری از کفش های ساده پیدا کرد که به دلیل طراحی نسبتاً غیر مد روز، می توانند در دسته کفش های کار ساده قرار گیرند.
از سوی دیگر، از منابع اواخر قرون وسطی می دانیم که کفش ها بین خدمتکاران و کارگران مزارع توزیع می شد که شامل چندین جفت در سال می شد.
درک نادرست از پابرهنگی احتمالاً مبتنی بر ترسیم رتبه اجتماعی افراد است که گاه در نقاشی قرون وسطی با استفاده از نمادهای مثبت یا منفی خاص رایج بوده است: دهقان را گاهی با پای برهنه، با چهره ای پیازدار و لباس یا شلوار نامرغوب تصویر می کردند. بیشتر تصویرها افراد شاغل را اما با کفش نشان می دهند.
تلاش های بازسازی با استفاده از روش های تاریخی نشان داده است که یک کفش ساده دوخته شده را می توان در چند ساعت درست کرد، بنابراین یک جفت کفش کاملاً مقرون به صرفه بود. همچنین کفش های کهنه دور انداخته نشد، بلکه توسط پینه دوز تعمیر و یا توسط افراد مسن برچیده و کاملاً نو شد.
