“مزوتراپی” یک روش غیر جراحی و کم تهاجمی برای دارو رسانی است که شامل چندین تزریق داخل جلدی یا زیر جلدی مخلوطی با دستگاه مزوتراپی پوست از ترکیبات “ملانژ” در دوزهای دقیقه است.
می توان از عصاره های گیاهی، عوامل هومیوپاتی، داروها، ویتامین ها و سایر مواد فعال زیستی استفاده کرد اما به دلیل خطر نکروز پوستی، نباید از مواد مبتنی بر الکل یا روغن برای مزوتراپی استفاده کرد.
اصطلاح مزوتراپی از واژه‌های یونانی «mesos» به معنای «وسط» یا «متوسط» و «therapeia» به معنای «درمان پزشکی»، یعنی تزریق در لایه میانی پوست یا «درم‌درمانی» گرفته شده است.
عمق نفوذ سوزن نباید بیش از 4 میلی متر باشد تا موثر باشد.
علیرغم اینکه برای بیش از 50 سال در دسترس بوده و تبلیغات و توجه زیادی در اینترنت دریافت شده است، شواهد قطعی برای اثربخشی آن وجود ندارد و ادعاها همیشه مبتنی بر آزمایشات بالینی خوب انجام نشده است.
مزوتراپی برای اولین بار در سال 1952 توسط دکتر میشل پیستور، پزشک فرانسوی برای مدیریت درد و اختلالات عروقی ایجاد شد.
پیستور اصطلاح مزوتراپی را ابداع کرد. او آن را به عنوان درمان مزودرم (لایه میکروبی اولیه که به بافت همبند، ماهیچه و سیستم گردش خون تبدیل می شود) تعریف کرد.
او در سال 1976 از کلمات زیر برای توصیف مزوتراپی استفاده کرد: «حجم کم، چند بار و در جای مناسب».
پیستور در سال 1964 انجمن مزوتراپی فرانسه را تأسیس کرد و در سال 1987 آکادمی ملی پزشکی فرانسه رسما مزوتراپی را به عنوان یک تخصص پزشکی پذیرفت.
در این بین مزوتراپی در اکثر نقاط اروپا و آمریکای جنوبی و اخیراً در ایالات متحده و کشورهای آسیایی رایج شد.
مزوتراپی، مانند کورتیکواستروئیدها، ادعا می شود که طیف گسترده ای از کاربردها به ویژه در زمینه پوست زیبایی دارد.
با این حال، تنها نشانه های رایج و رایج در زمینه پوست به همراه داروهای مورد استفاده در آنها در زیر مورد بحث قرار می گیرد.
- بدن-سلولیت، لیپومحلول، کانتورینگ بدن (خیلی موثر نیست)
- جوانسازی/درخشش پوست، لیفت، رنگدانه
- افلوویوم تلوژن مو، آلوپسی آندروژنتیک
